su bitmişti sucuyu aradım bir tane su siparişi verdim

Evdeki o sessiz öğleden sonralardan biriydi. Güneş, pencereden ince bir şerit durumunda salona sızıyor, odanın amacıylae huzurlu bir ışık yayıyordu. Evin içersinde sessiz bir hava hakimdi; yalnızca mutfaktaki buzdolabının arada bir döneme giren motor sesi duyuluyordu. Yataktan kalkıp mutfağa gittim. Bir bardak su alabilmek amacıyla buzdolabının önünde durdum ve kapağı açtım. Ancak buz gibi bir şokla karşılaştım: Su bidonu boştu. Evin içersindeki huzur bir anda konumunu telaşa bıraktı. “Nasıl olur?” dedim kendi kendime, “Daha dün doluydu!” Ama gerçek değişmiyordu; evde su kalmamıştı. Susuz kalma düşüncesi, bir anda üzerime çöken bir ağırlık gibi hissettirdi. Sıcak bir yaz günüydü ve su olmadan bir gün geçirmek son derece zor olacaktı. Düşündüm. Çeşme suyu içmeyi aklımın ucundan bile geçiremedim. Sonra aklıma su siparişi vermek geldi.